دامداری در ایران دارای سابقه طولانی است كه تا چند دهه قبل صرفاً برای رفع نیاز خانوادگی مورد بهره برداری قرار می گرفت و تنها مازاد نیازهای شخصی به بازار عرضه می شد. در آن زمان دامپروری به عنوان یک صنعت مطرح نبود و تا آن زمان ضرورتی هم برای نگهداری حساب و تعیین قیمت تمام شده دام و محصولات دامی و اطلاع از سود و زیان عملیات تولیدی ضروری به نظر نمی رسید. با افزایش جمعیت از یک سو و محدودیت منابع طبیعی لازم برای دامپروری به روش سنتی و پیشرفت تكنولوژی در تولید صنعتی دامپروری از سوی دیگر، سرمایه گذاری بخشهای دولتی و خصوصی در جهت توسعه بخش دامپروری برای تامین نیازهای جامعه اجتناب ناپذیر شد.
با گسترش واحدهای اقتصادی صاحبان و مدیران صنایع دامپروری بر خلاف دامداران سنتی نیازمند اطلاعاتی جهت اداره واحد اقتصادی، قیمت گذاری محصولات، كنترل هزینه ها، تخصیص بهینه منابع و دستیابی به حداكثر بهره وری از سرمایه گذاریهای انجام شده خود بودند، كه بخش اساسی این اطلاعات از سیستم های حسابداری بدست می آید. از سوی دیگر استفاده كنندگان برون سازمانی نیز به اطلاعاتی در مورد این واحدها نیاز دارند كه در حال حاضر صورتهای مالی به عنوان منبع تغذیه اطلاعاتی این افراد شناخته شده است.
2-1 تاریخچه مطالعاتی
به طور كلی بحث حسابداری محصولات دامی و كشاورزی در ایران موضوع نسبتاً جدیدی است و كتب، مقالات و تحقیقات پیرامون آن تقریباً كم است. ذیلاً برخی از تحقیقات به عمل آمده درباره موضوعات مشابه ارائه می شود. بررسی چگونگی اعمال مدیریت در دامداریهای استان تهران (محقق ـ محمدمهدی كاشیان) بررسی سیستم حسابداری در دامداریهای ایران (محقق ـ سید حسن صالحی نژاد) فرضیه در این پژوهش بدین شرح است كه سیستم های حسابداری موجود، جهت تامین اهداف مدیریت و اهداف گزارشگری مناسب نمی باشند. در این تحقیق بیشتر گردش عملیات و فرمهای مورد استفاده مدنظر قرار گرفته است.
بررسی سیستمهای حسابداری در گاوداریها، محقق ـ سید رضا گلستانی كه فرضیه اساسی در این تحقیق بدین گونه است كه سیستم حسابداری مناسبی جهت تعیین بهای تمام شده محصولات كشاورزی و دامی در ایران وجود ندارد.
در بین مقالات و نشریات خارجی مطالب نسبتاً زیادتری وجود دارد كه نشان دهنده این مطلب است كه در آن كشورها نیز استاندارد خاصی وجود ندارد و روش های پیشنهاد شده بر اساس راهنمایی های ارائه شده توسط AICPA می باشد. همچنین در بعضی موارد بر اساس راهنمایی مالی این موسسات كشاورزی كه از سوی سازمان های متفرقه و یا راهنمایی مالیاتی تهیه گردیده است. مطالبی جهت نحوه نگهداری حساب دارایی ها و ارائه آنها عنوان گردیده است كه همه حاكی از عدم وجود یكنواختی در این دستورالعمل می باشد. در سال 1977 كمیته استاندارهای مالی كشاورزی آمریكا[2] كه با هدف توسعه و یكسان سازی گزارشگری صورتهای مالی و تجزیه و تحلیل های مالی در محصولات كشاورزی تاسیس شده بود مجموعه ای از دستورالعمل ها برای تهیه گزارشات و تجزیه و تحلیل های مالی ارائه داد كه تحت عنوان FGAP نامیده می شد. این دستورالعمل ها در بعضی موارد كلاً با GAAP متفاوت بود. هیئت استانداردهای حسابداری بین المللی در استاندارد شماره41 خود كه در ارتباط با محصولات كشاورزی می باشد د
ر قسمت هایی استاندارهایی را نیز در مورد دام مشخص نموده است.
این هیئت در سال 1994 تصمیم به تدوین یک استاندارد بین المللی برای كشاورزی گرفت كمیته ای را برای این منظور تعیین كرد. در سال 1994 این كمیته یک طرح اولیه بیانیه اصول[3] تهیه تهیه نمود و آنرا برای اظهار نظرات عمومی فرستاد. در نهایت 42 نامه تفسیر و تعابیر دریافت شد. كه كمیته بر اساس آن بعضی توصیه های خود را تعدیل نمود.
در ژوئیه سال 1999 پیش نویس استاندارد شماره 65 توسط هیئت استاندارد تصویب شد كه پس از ارسال آن مجدداً نامه های گوناگونی برای تبدیل و تفسیر دریافت نمود و نهایتاً پس از جمع آوری نتایج حاصل از پرسشنامه این دریافت نهایی شد و از اول ژانویه 2003 لازم الاجرا شد.
هدف اصلی LASC از تدوین این استاندارد این بود كه همانطور كه برای بعضی موارد خاص مانند بانكها خدمات اعتباری استاندارد خاص وجود دارد برای كشاورز نیز بطور خاص استانداردی تهیه گردد.
