بسیاری از شرکتهای مطرح در سرتاسر دنیا میزان قابل توجهی از دارایی های خـود را در
قالب موجودی نقد، معادلات نقدی و اوراق بهادار قابل معامله نگهداری میکنند.
اما در این میان آنچه که برای سهامداران از اهمیت زیادی برخوردار است این است که آیـا
نگهداری مبلغ قابل توجهی موجودی نقد منجر به افزایش عملکرد شرکت میشود یا خیر؟ به بیـانی
دیگر آیا نگهداشت انبوه وجه نقد، ثروت سهامداران را افزایش میدهد یا خیر؟برای پاسخ به سـوال
فوق باید آثار چرخه تبدیل وجه نقد چنین شرکتهایی را مورد بررسی قرار داد.
ارزیابی و عملکرد شرکتها همواره مورد توجه سهامداران، سرمایه گذاران، اعتباردهندگان
مالی، نظیر بانکها و مؤسسات مالی، بستانکاران و به خصوص مدیران بوده است. ارزیابی عملکـرد
از لحاظ مالی با دو شاخص قدرت نقدینگی و سودآوری تعیین مـیشـود. سـودآوری بـه اصـطلاح
علامت مریض نبودن بنگاه اقتصادی و قدرت نقدینگی، علامت ادامه حیات بنگـاه اقتصـادی اسـت.

اگر چه هر دو اینها با اهمیت هستند، اما نقدینگی از اهمیت بیشتری برخوردار است. شـرکتهای بـا
سودآوری پایین یا حتی غیر سودآور، مدت بیشتری میتوانند در خدمت اقتصاد قـرار گیرنـد، ولـی
شرکتهای بدون نقدینگی امید به حیات کمتری دارند (نمازی و همکاران،1388 ).
استفاده بهینه از موجودی نقد نگهداری شده نیز از سوی دیگر از اهمیت زیادی برخـوردار
است. به عبارتی دیگر برخی از مدیران ممکن است این موجودی نقد را صرف هزینه های تحقیق و
توسعه نمایند و شرکت را چشم انداز رشد مناسبی همراه سازند. برخی دیگر از مدیران ممکن است
اقدام به افزایش سود نقدی سهام خود کنند. تمامی چنین تصـمیماتی عملکـرد عملیـاتی شـرکت را
تحت تاثیر خود قرار میدهد(انصاری و کریمی،1387 ).
با عنایت به مباحث ذکر شده هدف از انجام این پژوهش بررسی تاثیر چرخه تبـدیل وجـه
نقد بر عملکرد شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران میباشد.