امولسیون شامل یک فاز ناپیوسته مایع می باشد که در سرتاسر فاز پوسته مایع پخش شده است شیره و عصاره ی درخت رابر نمونه هایی از سیستم های امولسیونی به شمار می روند. عبارت لاتکس برای نشان دادن فاز پراکنده ی آبی پلیمرها به کار می رود. بیشتر سیستم هایپلیمریزاسیون امولسیونی به صورت واکنش رادیکال آزاد انجام می شوند. تفاوت اصلی آن با پلیمریزاسیون رادیکال معمولی مثل سیستم های بالک، محلولی و سوسپانسیونی این است که انتشار ماکرورادیکالها در واکنش های امولسیونی از سایر سیستم ها جدا است. در گیری بین ماکرورادیکال ها را به تاخیر می اندازد و و اکنش های پایان نسبت به سیستم های قابل مقایسه، که در آنها مخلوط واکنش به قسمت های کوچک تقسیم نشده است کمتر است. پلیمریزاسیون امولسیونی در سرعت های بالا، وقتی که واکنش های سوسپانسیون یا توده ی همان مونومر کم بازده باشد، محصولی با وزن مولکولی بالا تولید می کند. هم در فرایند سوسپانسیونی و هم در امولسیونی از آب به عنوان سینک حرارتی استفاده می شود. کنترل این دو فرایند نسبت به فرایندهای بالک و محلولی آسان تر است چون مخلوط کردن و خارج کردن گرمای اضافی پلیمریزاسیون در آن آسانتر است. اینها در سیستم های محلولی و بالک که خوب مخلوط می شوند یا در پلیمریزاسیون سوسپانسیونی اگر پلیمر در مونومر خود حل شده باشد کارایی بیشتری دارند. فرایند امولسیونی در حال حاضر برای تولید توناژ بالا از استایرن- بوتادی ان رابر (SBR) رنگ های لاتکسی و چسب پی وی سی، خمیر پلیمرها و دیگر محصولات استفاده می شود. پلیمریزاسیون امولسیونی بسیار سخت است و تنها یک مکانیسم برای بررسی رفتار این سیستم استفاده می شود. این بسیار مهم است که ماهیت محصولات تولید شده از طریق پلیمریزاسیون امولسیونی به جزئیات فرایند تولیدی آنها بستگی دارد. از نظر صنعتی یک امتیاز به حساب می آید چون، اگر چه ترکیبات مونومری در ساختار پیچیده می تواند به آسانی شناسایی شود، رقبا به راحتی نمی توانند از طریق کنترل محصول نهاییفرایند پلیمریزاسیون را استنباط کند. پلیمریزاسیون امولسیونی در این بخش مقدماتی از نظر کیفی بررسی شده است. برای اینکه بر چند منظوره بودن فرایند تاکید کند. بخش عددی سینتیک واکنش پوشش داده نشده است به خاطر اینکه پلیمریزاسیون امولسیونی به طور موثری به وسیله ی سرعت و حالت واکنشگر اضافه شده کنترل می شود. پلیمریزاسیون امولسیونی ویژگی بسیار خوبی برای تولید و کنترل ساختار پلیمر در سایز ذرات از صدها نانومتر تا چندین میکرون را دارد. این بخش، همچنین یک مثال خوبی برای اینکه واکنش های پلیمریزاسیون در سایزی بزرگتر از سایز مولکولی فرض شده اند، می باشد. اجزای سازنده ی اصلی در پلیمریزاسیون امولسیونی، شامل آب، مونومر نا محلول در آب، ماده ی فعال کننده ی سطح شناور در آب و ترکیب یا ترکیباتی که رادیکال آزاد را در محیط آبی از خود آزاد می کنند. دیگر اجزا که در دستورالعمل های ویژه مورد استفاده قرار می گیرند در آینده به صورت خلاصه به آنها اشاره می شود.