امروزه مبحث امنیت انتقال اطلاعات، از مسائل مهم در تبادل اطلاعات محرمانه است. در این راستا روش های رمزنگاری و پنهان نگاری و همچنین شیوه های نفوذ مختلف به طور گسترده توجه پژوهشگران را جلب نموده است. اگرچه استفاده از روش های رمزنگاری توانسته تا حدی جوابگوی نیازها در زمینهی امنیت اطلاعات باشد ولی وضوح این ارتباط زمینه ساز مشکلات دیگری است. هدف پنهان نگاری، مخفی کردن پیام به گونه ای است که حتی وجود پیام نیز محسوس نبوده و تشخیص وجود آن خود مستلزم بکارگیری روش های علمی میباشد.
در این سمینار به روش های گوناگون پنهان نگاری و پنهان شکنی تصاویر میپردازیم. پس از بررسی ویژگیهای سیستمهای نهان نگاری و طراحی با توجه به ویژگیهای مورد نظر در فصل اول، در فصل دوم به روش های نخستین استگانوگرافی تصویر از جمله LSB و چند روش نوین استگانوگرافی اشاره شده است. فصل سوم به معرفی و مقایسۀ روش های نهان نگاری در حوزه های مختلف تبدیل از جمله DCT، Contourlet و Wavelet و… پرداخته و در نهایت در فصل چهارم پنهان شکنی با شبکه های عصبی مصنوعی به اختصار بیان شده است.
فصل اول
مبانی و کاربردهای پنهان نگاری
1-1- پنهان نگاری
Steganography متشکل از دو کلمه یونانی stego به معنای مخفی و graphos به معنای نوشته که با هم معنی نوشته ی مخفی را تداعی می کنند. در واقع پنهان نگاری یا استگانوگرافی هنر برقراری ارتباط پنهانی است و هدف آن پنهان کردن ارتباط به وسیله قرار دادن پیام در یک رسانه پوششی است، به گونه ای که امکان استخراج نبوده و نتوان موجودیت پیام پنهان در رسانه را آشکار ساخت. اطلاعات یا پیام محرمانه ممکن است تصویر، متن، صدا و یا هر داده دیجیتالی دیگر باشد. به اطلاعات میزبان که داده محرمانه در آن مخفی می شود، اطلاعات پوشش گفته می شود. اگر اطلاعات پوشش تصویر باشد به آن تصویر پوششی یا میزبان گفته می شود و به تصویر حاصل از استگانوگرافی، تصویر استگو گفته می شود.