امروزه روش های مختلفی در حفر یک فضای زیر زمینی وجود دارد این روش ها را می توان به 2
دسته کلی تقسیم بندی کرد که عبارتند از روش های سنتی و روش های مکانیکی . البته به غیر از
روش های مذکور روش های دیگر نیز وجود دارد که به دلیل هزینه های بالا به ندرت و در مواردی
خاص مورد استفاده قرار می گیرند . انتخاب روش های سنتی یا روش های مکانیکی به غیر از
خصوصیات ژئومکانیکی ، به شکل و نحوه اجرای حفاری فضای زیر زمینی نیز بستگی دارد که هر
کدام معایب و مزایای خاص خود را دارند . در روش آشکاری سینه کار تونل و فضاهای زیر زمینی
محل چاه ها مشخص می شود و بعد از مشخص شدن آکس تونل و با توجه به شکل هندسی فضای
زیر زمینی محل چاه ها مشخص می شود و بعد از حفاری توسط دستگاه ها ی حفاری از جمله چکش
دستی و یا دریل واگن و یا رودهدر و دریل توسط چاشنی و دینامیک خرج گذاری و منفجر می گردد
که این روش بیشتر در فضاهای بزرگ کاربرد دارد .

حفاری در این فضا ها به صورت پله ای انجام می گیرد .روش حفاری مکانیکی خود به دو گروه تقسیم
بندی می شود .
1- حفاری به صورت تمام مقطع با دستگاه TBM که در این دستگاه ها به صورت کامل مقطع را با یک
صفحه برش که در جلو دستگاه نصب شده است . و حول محور تونل می چرخد حفاری می نمایند .
این دستگاه روی ریل نصب شده که با پیشروری تونل ، ریل گذاری انجام شده و حفاری به صورت
مداوم انجام می گیرد .
2- حفاری به صورت موضعی با دستگاه کله گاوی که این دستگاه برای زمین هایی که به صورت ریزشی
می باشند بیشتر کاربرد دارد و دارای یک یا دو باز می باشند که به انتها ی آن یک وسیله حفاری وصل شده
است که حول بازو می چرخد و مقطع را کم کم بزرگ می نماید و مصالح را روی یک سینی که جلو دستگاه
می باشد ریخته و وسط یک تسمه نقاله به انتهای دستگاه انتقال داده و تخلیه می نماید . در این تحقیق سعی
براین شده که دستگاه حفاری رودهدر هم از لحاظ عملیاتی و هم از لحظ عمومی مورد تحلیل و بررسی قرار
گیرد .