هدف اصلی این مطالعه بررسی و مقایسه روش های انتخاب سهام در بازار بورس تهران است. اجرای روش ها شامل سه مرحله: برآورد بازده مورد انتظار، ارزش گذاری سهام و تشکیل پرتفوی ها می باشد. جهت برآورد بازده مورد انتظار از سه مدل CAPM، فاما وفرنچ و مدل بازده اضافی ( تفاضلی) استفاده شده است. برای ارزش گذاری سهام از روش گوردون استفاده گردیده و پس از تشکیل پرتفوی ها متغیر های مورد نیاز جهت مقایسه روش ها محاسبه و برآورد شده اند. دو فرضیه اصلی تحقیق این بوده که آیا روش های یاد شده جهت تشکیل پرتفوی هر کدام به طور جداگانه در بورس تهران معنی دار می باشند و فرضیه دوم در صورت تائید فرضیه اول این می باشد که آیا بین روش های موجود از نظر ایجاد بازده آتی و ریسک و همچنین اختلاف بازده آتی با بازده بازار و بازده بدون ریسک، تفاوت معنی داری وجود دارد یا خیر. برای آزمون فرضیه ها از اطلاعات سری زمانی ماهانه، فصلی و شاخص بازار در دوره زمانی ١٣٧٨ تا ١٣٨٨ استفاده شده است. روش های آماری جهت آزمون فرضیه ها رگرسیون خطی ساده، رگرسیون خطی چند متغیره، آزمون های همبستگی پیرسون، نمودار اسکاتر(همگنی واریانس ها)، آزمون کلوموگروف- اسمیرونف، توکی- کرامر و همچنین برآورد متغیر های مقایسه ای مانند، واریانس، نیم واریانس، انحراف معیار و ضریب تغییرات بوده است. نتایج تحقیق نشان داد که مدلهای مورد نظر در بورس اوراق بهادار قابل اجرا و معنی دار می باشند. سپس با بهره گرفتن از آزمون One way – Anova نتایج بدست آمده را به آزمون دیگری گذاشته و معنی داری تفاوت مدل ها بررسی شد. که مدل ها در پنج معیار مهمتر که ریسک و اختلاف بازده آتی با بازده بازار می باشد با یکدیگر تفاوت معنی داری داشتند. آزمون نهائی مقایسه سه روش مذکور با توجه به ریسک و بازده پرتفوی ها و با بهره گرفتن از معیارهای نیم واریانس و ضریب تغییرات صورت گرفت که در نهایت مشخص شد که نه تنها بین سه مدل تفاوت معنی داری وجود دارد، بلکه روش بازده اضافی به طور مشخصی عملکرد بهتری داشته است.