در اغلب سازه های صنعتی، صفحات دایروی تحت فشار دیده می شوند. امروزه مواد پیزوالکتریکی به عنوان سنسور یا محرک به طور وسیع در سازه های هوشمند به کار رفته و مطالعه و مدلسازی سازه هایی که لایه پیزوالکتریک به آنها ملحق می شود، مسئله ای است که محققان به تحلیل آن روی آورده اند. طراحی سیستم های پیزوالکتریک نیازمند مدلسازی دقیق فعل و انفعال الکترومکانیکی میان سازه و سنسور یا محرک پیزوالکتریک است.
FGMها مواد مرکب هدفمند دو یا چند فازی هستند که به خاطر تغییر تدریجی در ساختار میکروسکوپی دارای خصوصیات فیزیکی ماکروسکوپی با تغییرات پیوسته می باشند و کاربرد مهم و اصلی جایگزینی به جای سرامیک در محیط های دارای گرادیان دمایی و شوک دما است. تغییر پیوسته خصوصیات فیزیکی کاربردهای مختلف این مواد را امکان پذیر کرده است. تغییر هدفمند خواص مواد در جهت های مختلف منجر به پیچیدگی های در تحلیل چنین سازه هایی خواهد شد ولیکن نتایج حاصله از کاربرد این مواد آنقدر مهم و باارزش هستند که طراحان دشواری های مربوط را پذیرفته و در تکاپوی تحلیل های دقیق تری برای سازه های مختلف و شرایطی که بایستی تحت آن کار کنند می باشند.
لایه پیزوالکتریکی معمولا به سطح فوقانی یا تحتانی سازه متصل است و یا در قسمت میانی تیر یا صفحه جاسازی می شود.
در تحقیق حاضر با بهره گیری از تئوری کلاسیک صفحه به عنوان اولین قدم در بررسی کمانش صفحه دایروی FGM با دو لایه پیزوالکتریک در سطح فوقانی و تحتانی به تشریح رفتار مکانیکی سازه می پردازیم و با ارائه یک نمونه مثال در شرایط تکیه گاهی گیردار، نتایج به دست آمده را با مقالات پیشین مقایسه می کنیم.
