ژئوفیزیک ابتدا با مطالعه شكل و ساختار زمین سروكار داشت، ولی از اوایل قرن حاضر تكنیک های
ژئوفیزیكی به طور فزاینده ای در قسمت های بالایی پوسته زمین، جهت جستجوی كانی ها و نفت به كار
گرفته شده اند. علم ژئوفیزیک روز به روز همگام با پیشرفت ها و دانش كاربردی پیشرفت كرده و بسیاری
از مشكلات مرتبط با تفاسیر علمی و كاربردی علوم زمین را مورد بررسی قرار داده و آن ها را در
محدوده های بسیار گسترده ای از روش های نظری و كاربردی «حل» كرده است و روز به روز اهمیت و
احساس نیاز به كاربرد آن نسبت به قبل بیشتر شده است.[3]
گرانی سنجی یكی از روش های ژئوفیزیكی است كه به كمك دیگر روش های ژئوفیزیكی در«حل»
بعضی از مسائل و مشكلات موجود در تفسیر ساختارهای زمینشناسی قابل كاربری بوده و در این
زمینه ها كمك میكند. این روش نظیر روش های مغناطیسی و رادیو اكتیویته از روش های چشمة
است و اساس كار آن تفسیر تغییرات در جاذبة زمین میباشد. در روش گرانی سنجی عوامل 1 طبیعی
مختلفی از جمله تغییرات چگالی، هوای آزاد، ارتفاع، جذر و مد، عرض جغرافیایی، فاصله تا مركز زمین
و… باعث تغییرات در میدان گرانش (گرانی) اصلی زمین در مقیاس محلی میگردد. آنچه كه به عنوان
روش اولیه ژئوفیزیكی ما را در اكتشاف معادنی همچون كرومیت، پیریت، گنبدهای نمكی و شناسائی
ساختار های مورد نظر در اكتشاف نفت و یا شناسایی حفره ها و غارها در سنگها كمك میكند،
تغییرات چگالی میباشد. اثر دیگر عوامل توسط آنچه كه به عنوان «اعمال تصحیح» نامیده می شود، از
بین میرود.
