طرح مباحث زیست محیطی و بحران نفتی ناشی از وقایع سیاسی در خاورمیانه در سالهای دهه 1970 به همراه تغییرات در اقتصاد جهانی، منجر به كاهش نرخ رشد مصرف انرژی الكتریكی از 6 – 7% به 1/6 – 3% در دهه 1980میلادی شد. به دنبال كاهش تقاضا، افزایش ب یرویه هزینه های انتقال و توزیع انرژی از 25% به حدود 15% از هزینه تولید، دغدغه های عمومی برای سلامت محیط زیست، دستیابی به تكنولوژی های پیشرفته و پذیرش تغییرات در شبكه ها، واحدهای كوچك تولید پراكنده حتی با ظرفیت یک كیلووات را وارد بازار رقابتی تولید و توزیع انرژی الكتریكی کرد. در حال حاضر صنعت برق در دنیا دستخوش یک سری تغییرات ساختاری و كلی به منظور دستیابی همزمان و دسترسی همه جانبه به شبكه برق و همچنین استفاده از مزایای تولید پراكنده شده است. سالها پیش از این، برق تنها درنیروگاه های بزرگ تولید می شد اما امروزه تولید و مصرف در یک فضای رقابتی با یكدیگر قرار گرفته اند.
اكنون در آغاز قرن 21، روند رو به رشد خصوصی سازی، الزامات مربوط به تأمین انرژی مطئمن با كیفیت بالا و هزینه های سنگین احداث و نگهداری شبكه های انتقال و توزیع و تلفات زیاد در آنها، بار دیگر كارشناسان صنعت برق را متوجه تولید انرژی برق به صورت پراكنده كرده است.
به طور كلی تولید پراكنده گزینه مناسبی برای بهبود كیفیت توان، كاهش تلفات و آلودگی های زیست محیطی، اصلاح پروفیل ولتاژ و به طور كلی افزایش بازدهی روند تولید انرژی می باشد. از طرف دیگر از پیچیده شدن شبکه و ضرورت توسعه سیستم حفاظت و همچنین پیچیده شدن بهره برداری و کنترل شبکه به عنوان اشكالات نفوذ DG در شبكه های توزیع می توان نام برد. یکی از مهم ترین تاثیرات تولید پراکنده، اثر گذاری آن بر روی حفاظت سیستم توزیع می باشد.
به طور كلی مشكلات ایجاد شده توسط منابع تولید پراكنده برای حفاظت شبكه های توزیع عبارتند از: تریپ اشتباه فیدرها، تریپ اشتباه واحدهای تولیدی، كور شدن حفاظت ، افزایش و كاهش سطح اتصال كوتاه، جزیره ای شدن ناخواسته، جلوگیری از بازبست اتوماتیک و بازبست غیر سنكرون.