حل مسئله UC در واقع یک مسأله تركیبی بهینه سازی با هر دو نوع متغیر گسسته(درمدار قرارگرفتن UC حل مسأله واحدها) و پیوسته (سطوح تولید) میباشدكه میزان تولید برای هر یک از واحدهای موجود درتركیب مور نظر با بهره گرفتن از پخش بار اقتصادی به دست می آید. پاسخ بهینه مسأله UC را می توان به وسیله یکایک شماری یا شمارش جامع همه تركیبات ممكن ازواحدها به دست آورد،ولی زمان اجرای این روش توسط رایانه معمولا برای سیستمهای عملی بینهایت بزرگ خواهد بودلذا این روش، یعنی روش شمارش جامع
روشی ناكارآمد درحل این مسأله میباشد.
با توجه به تغییرات زیاد منحنی بار روزانه شركت های برق ، بین ساعات اوج مصرف وساعات كم مصرف همواره مس أله بهینه س ازی به منظورصرفه جو یی مناسب در هزینه ها مطرح بوده ودراین راه رسیدن به یک روش بهینه سازی كارا ومناسب امری مهم و حیاتی است .همانطوركه می دانیم بار در ساعات مختلف شبانه روز تغییر می كند، لذ ا در ساعاتی كه شبكه كم بار است ،روش های متفاوتی برای مدار قرار گرفتن واحدهای مستع د تولید انرژی ا لكتریكی برای تامین بار وجود دارد ،كه پیدا كردن تركیبی از واحدهای تولید انرژی الكتریكی كه اقتصادی ترین حالت بوده ودر ضمن م حدودیتهای مربوط به این واحدهاوسیستم قدرت را برآورده ساز د به عنوان هدف برای حل مسأله می باشد.البته با توجه به پیدایش تغییراتی كه درساختا ر سیستم قدرت ودر دهه های اخیر به دلیل تجدید ساختا ر به وجود آمده است ، این هدف میتواند دستخوش تغییراتی شود.
دربیشتر سیستمهای قدرت به هم پیوسته،توان مورد نیاز بیشتر به وسیله واحدهای حرارتی تامین می شود چند استراتژ ی عملیاتی جهت تامین تقاضای مورد نیاز وجود دارد كه بطور ساعت به ساعت در طول شبانه روز تغییر می كند.ترجیح داده می شود كه از استراتژی بهره برداری بهینه یا زیر بهینه بر اساس معیارهای اقتصادی استفاده كنیم .به عبارت دیگر یک معیار مهم در بهره برداری از سیستم قدرت این است كه تأمین تقاضای باردرحداقل هزینه سوخت با بهره گرفتن ازیک تركیب بهینه از نیروگاه های متفاوت باشد.
بعلاوه به منظور تهیه توان الكتریكی با كیفیت بالا برای مشتریان به روشی اقتصادی و ایمن ،برنامه ریزی تولید (UC) واحدهای حرارتی باید به عنوان یکی از بهترین گزینه ها مورد توجه قرار گیرد. لذا اثبات میگردد كه برنامه ریزی تولید بهینه سیستم های حرارتی با توجه به محدودیتهای بهره برداری منجر به یک صرفه جویی بزرگ درشركتهای برق می گردد. بنابراین هدف كلی مسأله برنامه ریزی تولید واحدها حداقل كردن هزینه بهره برداری كل سیستم با رعایت همه قیود و محدودیتها و نیل به یک سطح قابلیت
اطمینان معین میباشد.
