سازه فولادی مجموعه ای از اعضای باربر، ساخته شده از ورق و یا نیمرخ های فولادی می باشد که به کمک اتصلات به یکدیگر متصل شده و اسکلت ساختمان را به وجود می آورند. نمیرخ های فولادی تولیدات کارخانه ای هستند که با توجه به روش های تکامل یافته برای تولید آنها، غالبا رفتاری در حد انتظار از خود نشان می دهند. موضوعی که همیشه بحث انگیز بوده و موجب نگرانی طراحان و سازندگان سازه های فولادی است، چگونگی رفتار اتصالاتی است که؛ (الف) برای ساخت اعضای مرکب از نیمرخ و ورق، و (ب) برای یکپارچه نمودن اعضا (شامل تیر،ستون و مهاربندها) در محل گره ها مورد استفاده قرار می گیرند. وسایل اتصالی که برای ساخت اعضا و اتصال آنها به یکدیگر به کار می رود شامل پرچ، پیچ و جوش است. در این میان استفاده از جوش در ساختمان سازی متعارف در ایران بسیار رایج است. در سطح جهانی، قدمت استفاده از جوش در ساخت اسکلت فولادی شاید به 100 سال برسد. در کشور ما نیز شاید بتوان قدمتی 50 ساله برای استفاده از جوشکاری در ساختمان تصور نمود. طی این سالیان نسبتا طولانی، مسلما پیشرفت های قابل توجهی در شناخت جوش و توسعه فن آوری مربوطه صورت گرفته است. اما هنوز هم بدگمانی هایی در خصوص رفتار اتصالات جوشی در ذهن مهندسین وجود دارد. صدمات به وجود آمده در اتصلات جوشی ساختمان های بلندمرتبه تحت اثر زلزله، عاملی برای افزایش این بدگمانی هاست. با وجود تمام این معضلات، هنوز نمی توان جانشینی برای اتصلات جوشی متصور بود، عقیده اهل فن بر این است که اگر استانداردهای مربوطه در طراحی و اجرای اتصالات جوشی به کار گرفته شود، با توجه به خواص متالوژیک و مکانیکی ناحیه جوش شده، نباید اشکال خاصی در رفتار اتصال جوشی به وجود بیاید. گواه خوب این ادعا استفاده موفق از جوش در صنایع کشتی سازی، اتومبیل سازی، ظروف تحت فشار، خطوط انتقال گاز و صنایع نظیر می باشد که در آنها اتصالات جوشی به طور موفقیت آمیزی ایفای نقش نموده اند. با توجه به این موضوع می توان نتیجه گیری نمود که عامل اساسی بروز مشکلات در جوشکاری های ساختمانی،عدم رعایت اصول اساسی در حین اجراست. متأسفانه این معضل در ساختمان سازی کشور ما بسیار حادتر است. با وجود سابقه نسبتا طولانی در استفاده از جوشکاری در صنعت ساختمان در ایران و وجود کارخانه های تولید کننده تجهیزات و لوازم جوشکاری از قبیل دستگاه های جوش، الکترود و غیره، از لحاظ سطح آموزش پرسنل جوشکاری و به کار گرفتن آیین نامه های تعیین صلاحیت جوشکاران و تایید کیفیت درزهای جوش، بسیار فقیر هستیم. اگر از تعدادی پروژه های عمرانی خاص صرفنظر نماییم، غالبا اکثر پرسنل جوشکاری شاغل در بخش ساختمان، آموزش خاصی ندیده و فاید تبحر لازم هستند و معضل مهمتر اینکه هیچ کنترلی بر روی کیفیت اجرای جوش وجود ندارد.