روزافزون اطفال از دوچرخه ، حتی موتور سیكلت و گاهاً رانندگی با اتومبیل، چه بسا زیانهایی برای دیگران به بار می آورد. و نیز به علت افزایش بیماری های روانی ، جبران خسارات ناشی از اطفال زیان آور محجورین بیش از پیش توجه به قانونگذاران و صاحبنظران و علمای حقوق را به خود جلب كرده و بر اهمیت موضوع افزوده است.

بحث از مسئولیت مدنی سفیه در اینجا موردنظر نیست، چرا كه تفاوتی از این لحاظ بین سفیه و رشید نمی باشد. آنچه كه در این كار تحقیقی مورد بررسی خواهد گرفت، مسئولیت مدنی ناشی از فعل صغیر و مجنون است و دو مساله در اینجا مطرح می شود:
1-آیا مسئولیت افعال زیان آور صغیر یا مجنون به عهده سرپرست اوست؟
2- آیا صغیر و مجنون مسئول اعمال زیان آور خود هستند؟

هر یک از این مساله در حقوق ایران بررسی خواهد شد و مقایسه ای هم با حقوق سوئیس و فرانسه و بعضی دیگر از كشورها در این زمینه انجام خواهد گرفت.

م 7 ق.م.م مقرر می دارد: «كسی كه نگهداری یا مواظبت مجنون یا صفیر قانوناً یا بر حسب قرارداد به عهده او می باشد، در صورت تقصیر در نگهداری یا مواظبت، مسئول جبران خسارت وارده از ناحیه مجنون یا صفیر می باشد و در صورتی كه استطاعت جبران تمام یا قسمتی از زیان وارده را نداشته باشد، از مال صغیر یا مجنون زیان  جبران خواهد شد و در هر صورت جبران زیان باید به نحوی صورت گیرد كه موجب عسرت و تنگدستی جبران كننده زیان نباشد.»

بند اول این ماده راجع به مسئولیت كسی است كه نگهداری یا مواظبت مجنون یا صغیر به عهده اوست كه ما، برای سهولت از او به سرپرست تعبیر می كنیم. این مسئولیت نوعی مسئولیت ناشی از فعل غیر است. كه هدف آن حمایت از زیان دیده از یک سو و وادار كردن سرپرست محجور به دقت و مراقبت در انجام وظیفه و بالنتیجه، حمایت از محجور، از سوی دیگر است. فكر حمایت از زیان دیده مخصوصاً قابل توجه است زیرا محجور اغلب فقیر است و مالی از خود ندارد و اگر سرپرست صغیر مسئولیت افعال زیان آور او را بعهده نداشته باشد، چه بسا زیان بدون جبران خواهد ماند و این بر خلاف عدالت و انصاف است.