تولید پراكنده عموماً عبارت است از تولید برق در محل مصرف اما گاهاً به تكنولوژی هایی گفته می شود كه از منابع تجدیدپذیر برای تولید برق استفاده م یكنند. آنچه عموماً مورد قبول است، این است كه این مولدها صرف نظر از نحوة تولید توان مولدهای تولیدپراكنده، حجم این مولدها نسبتاً كوچك بوده و ظرفیت آنها معمولاً كمتر از 300MW می باشد و مستقیماً به شبكه توزیع وصل می شوند. بالا رفتن هزینه های انتقال و توزیع، به مولدهای تولیدپراكنده این امكان را میدهد كه برق تولیدی خود را به قیمتی ارزانتر در اختیار مصرف كنندگان قرار دهد. بخصوص در سیستم های تجدید ساختار شده تولیدپراكنده می تواند در مناطقی كه دارای LMP2 بالاتری هستند توجیه اقتصادی داشته باشد. علاوه بر این تولید پراكنده امكان استفاده از منابع پاك برای تولید برق را می دهد.
1-2- تولید پراکنده (DG)
تعاریفی كه برای تولیدپراكنده ارائه شده است تا حدودی متفاوت است. IEEE، تولید برق توسط وسایلی كه به اندازه كافی از نیروگاه های مركزی كوچكتر باشند و قادر به نسب در محل مصرف هستند را به عنوان تولیدپراكنده تعریف كرده است. IEA، واحدهای تولید كنندة توان در محل مصرف یا در داخل شبكه توزیع كه توان را به طور مستقیم به شبكه توزیع محلی تزریق می كنند را DG معرفی میكند، اما CIGRE، شرط غیر قابل دیسپچ شدن را برای این مولدها ذكر كرده است.
اتصال مولدهای DG به شبكه توزیع علی رغم مزایای كه برای شبكه دارد اما اتصال آنها به شبكه باعث ایجاد هارمونیک در شبكه و كاهش امپدانس اتصال كوتاه می شود. ضمناً اگر در هنگام خاموشی مولد DG متصل به شبكه به صورت جزیره ای كار كند می تواند برای تعمیركاران شبكه خطرناك باشد.