آب به عنوان اساسی ترین ماده برای تشکیل حیات و ادامه چرخه زندگی موجودات زنده از اهمیت ویژه ای برخوردار است، چنانچه اولین تمدن های بشری در کنار آب شیرین رودخانه ها شکل گرفته اند. اهمیت وجود آب برای ادامه زندگی از یک جهت و در دسترس نبودن آب شیرین در تمام مناطق زمین از جهت دیگر، باعث شد تا انسان در طول دوران حیات خود به فکر راهی برای انتقال، مهار و ذخیره آب بیافتد. اصلی ترین روش برای مهار و ذخیره آب جاری رودخانه ها، ساخت سدها و بندها بر روی آنها می باشد که در طول تاریخ به شکل ها و با روش های مختلفی مورد استفاده قرار گرفته است. حجم زیاد آب موجود در مخزن سد، در هنگام سیلاب می تواند با تخریب سد، زمین های پاییندست را با خطر آب گرفتگی روبرو کند، به همین دلیل استفاده از روش هایی که بتواند با تأمین ایمنی سد، آب مازاد ناشی از سیلاب را تخلیه کند، اجباری است، یکی از این روش ها ساخت سرریز است.
سرریزها سازه های مهمی هستند که همزمان با ساخت سدها مورد نیاز واقع می شوند و امکان خروج سیلاب های اضافه بر ظرفیت سد را میسر می سازند. به عبارت دیگر یکی از کاربردهای مهم سرریزها، کنترل ارتفاع و حجم آب دریاچه پشت سد است که در این حالت شکل و ابعاد سرریز تابعی از موقعیت جغرافیایی و هیدرولوژیکی منطقه خواهد بود. در طراحی سرریزها چه به منظور انحراف و چه به جهت ذخیره آب، می بایست دقت کافی مبذول گردد و هرگونه احتمال خطر، به خصوص خطرهای جانی را مدنظر قرار داد. از جمله مشهورترین و پرکاربردترین سرریزها، سرریز اوجی است. این سرریز بیشتر در سدهای بتنی و سدهای با مصالح بنایی به کار گرفته می شود. با توجه به اهمیت موضوع، در این پایان نامه به مطالعه سرریز اوجی پرداخته خواهد شد.
